Surviving Bangsal

Surviving Bangsal
Na het zien van Lombok was het tijd om eens te gaan relaxen deze vakantie en waar kan dat beter dan op de Gili eilanden voor Lombok. Vorig jaar waren we naar het grootste en meest toeristische eiland van de drie geweest (Gili Trawangan) en dit jaar gingen we naar het minst toeristische eiland (Gili Meno). Dit eiland heeft de mooiste stranden en heeft de minste toeristen.

Om daar te komen vertrokken we met gids en chauffeur van Senggigi op Lombok naar Bangsal. In de Lonely Planet reisgids is een apart kader opgenomen dat getiteld is: Surviving Bangsal. Dit is wat de LP schrijft:

“Bangsal, a squalid little port, is the gateway for public boats to the Gilis. Frankly, it’s a hole and has become so overrun with persistent small-time hustlers and would-be scammers that it’s best to completely ignore anything that you are told here about boats being cancelled, or other tall tales. In Bangsal you will stop on the main road, 1 km from the port. Keep calm, and head straight for the ramshackle harbor office on the left, as you approach the sea.”
Er gaan ook speedboten naar de eilanden en die doen daar dan 10 min over. Die vertrekken vanuit een kleine privé baai ten zuiden. Wij moesten echter op een normale boot en dus vanaf Bangsal vertrekken. We hadden ons al voorbereid om een klein dramaatje, maar alles ging eigenlijk prima. De kilometer lopen was niet zo heel erg en er stonden ook geen mensen die ons aanspraken. Een ticket voor het bootje was zo gekocht en 2 min later zaten we tussen de lokalen, spinazie, frisdrank, kussens, kokosnoten en Piet Piraat in Puma jasje op weg naar Gili Meno. Aangezien de golven tussen de eilanden redelijk hoog zijn en wij in een instabiel bootje zaten waren de 30 min die het tochtje duurde best een avontuur nog.

Uiteindelijk sta je dan op het witte stand en kijk je naar de azuur blauwe zee. We hebben snel ingecheckt in onze bungalow en zijn aan het strand gaan liggen. De dagen daarna hebben we niet veel meer gedaan dan in de zon liggen, boekjes lezen, beetje lunchen en zwemmen. Op het eiland kan je trouwens ook niet veel meer doen dan dat. Wat je wel kan doen is fantastisch snorkelen. Zag je vorig jaar op Gili Trawangan bootladingen vol vertrekken voor een snorkeltrip, hier konden we gewoon met zijn tweeën en een gids en kapitein.

We hebben Christmas Tree koraal gezien (http://images.google.co.uk/images?hl=en&resnum=0&q=christmas+tree+coral&um=1&ie=UTF-8&ei=SlGwStXQMdL_kAXa2rWVBg&sa=X&oi=image_result_group&ct=title&resnum=1) en vele vele vissen. Klein, groot, gekleurd, alleen of in hele scholen. Daarnaast nog veel ander soort koraal gezien, maar het hoogtepunt waren toch wel de schildpadden. Het waren er zoveel dat ik op een gegeven moment gestopt ben met tellen. Echt super om de schildpadden zo traag door de zee te zien zwemmen. Volgens de gids stond de stroming die dag precies goed, waardoor de schildpadden actief werden. Bij weinig stroming liggen ze alleen maar op de bodem. Ik kan niet onderwater fotograferen, maar dit geeft een idee: http://img186.imageshack.us/img186/6711/l06hs9.jpg. We hebben zelf gezwommen en stukken waar de stroming te sterk was, werden we door de boot rustig voortgesleept. We hebben echt ontzettend veel wildlife en koraal gezien. Ik heb op redelijk wat bekende snorkel plekken gesnorkeld (Egypte en Australië), maar zo mooi als hier had ik het nog niet meegemaakt.

Na vier dagen was het feest weer voorbij en vertrokken we met een bootje naar het privé haventje op Lombok, vanwaar de speedboot naar Bali zou vertrekken. Na 2 uur wachten, wat best snel voorbij ging vanwege het kletsen met de medereizigers, zaten we in de speedboot en waren we op weg. We hadden geluk dat het weer goed was en dat er niet zoveel golven waren. De trip was dus goed te doen en lang niet zo erg als vorig jaar. We deden er ook 30 min korter over. Op Bali weer ingecheckt in ons vertrouwde Tandjung Sari en in de avond Wim en Jeanet weer ontmoet, die ons mee uit eten namen. De volgende dag hebben we op het strand gelegen en in de avond zijn we met zijn vieren naar het beruchte Kuta geweest. De volgende dag vertrokken zij weer naar NL.

De laatste dagen hebben we doorgebracht aan het strand van Sanur met een beetje hetzelfde concept als op Gili Meno. Ik heb mijn verjaardag nog gevierd en we zijn nog een keer naar Kuta geweest om te stappen. Annelies is nog langs de Spa geweest voor een massage, kruidenstempels iets, een pakking, een kruidenbad en verschillende toverdrankjes voor lichaam en geest. De tijd zit er bijna op en we kunnen terugkijken op een zeer geslaagde vakantie. Vanuit de Indonesische zon zeg ik tot binnenkort.