Turtle Island

Om 9:00 werden we opgehaald door de chauffeur en naar het haventje gebracht. Vandaag stond namelijk een trip naar en een overnachting op het schildpaddeneiland op het programma. Er is in de jaren 70/80 een national park gecreëerd samen met het aangrenzende Filippijnen bestaande uit 6 eilanden. Hier komen van maart t/m september de reuzenschildpadden het strand op om hun eieren te leggen. Deze eieren worden dan door de rangers weer uitgegraven en naar een afgeschermd gedeelte gebracht waar ze in een vergelijkbaar nest weer worden ingegraven. Daar zijn ze beschermd tegen andere dieren zoals varanen, arenden en slangen. Als de eieren dan twee maanden later uitkomen en de schildpadjes naar boven komen, worden ze verzameld en dan als één grote groep uitgezet in zee. Dit alles om de overlevingskans van de schildpadden te vergroten.

Na een boottocht met de speedboot van iets langer dan een uur staan wij dan op één van de eilanden. Doe nu je ogen dicht en denk aan een tropisch eiland in de stille zuidzee. Juist, zo ziet het eiland er dus uit. Turkoois blauwe zee, wit strand met stukken koraal, palmbomen met kokosnoten, een licht briesje en een stralende zon. Het grootste gedeelte van de dag hebben wij aan het strand doorgebracht met luieren en snorkelen. Het was echter zeer ondiep voor het eiland en met het scherpe koraal snorkelde dat niet echt optimaal. Je zag best veel vissen, maar die vissen zagen ons ook. Ze deden een soort schijnaanval door hard op je bril af te komen zwemmen om dan vlak voor je af te buigen. Annelies was hier niet helemaal relaxed bij en toen we weer op het strand stonden en Lie haar snorkel inspecteerde zagen we dat ze van de schrik haar mondstuk had doorgebeten.

Na het avondeten was het tijd voor de schildpadden, turtle-time. Zodra het donker wordt, komen de eieren uit en klimmen de babyschildpadden naar boven. Als we in het afgeschermde gedeelte kijken zien we ook al meerdere babyschildpadjes lopen. Deze worden door de rangers in een winkelmandje verzameld en zullen later worden uitgezet in zee. Het hoogtepunt is wanneer de reuzenschildpadden het strand op klimmen om hun eieren te gaan leggen. De vorige avond waren het er 34 dus we hadden goede hoop. Opeens gebaren de rangers heftig richting het strand en blijkt de eerste turtle aan land gekomen te zijn.

De schildpadden graven een kuil waar ze in gaan liggen (die is dus ongeveer 2m bij 2m) en daar graaft zij een kuiltje van 60cm diep waar de eieren in gelegd worden. Machtig om zo’n groot beest te zien in de schittering van het maanlicht. De ranger schijnt voor de foto’s (we moesten wel eerst voor 2,5 euro een camera ticket kopen) bij met een zaklamp. Er mag namelijk niet geflitst worden, omdat de schildpadden niet goed tegen fel licht kunnen. Zouden we wel flitsen dan zou de schildpad geen eieren leggen en weer de zee in gaan.

Na enige tijd lopen we door naar de branding waar de baby schildpadjes met tientallen tegelijk (bij ons waren het er ongeveer 100) uitgezet werden. Annelies heeft er nog een paar die het strand weer op liepen de goede richting op gewezen en toen was het turtle festijn voorbij. Terug in het huisje bekeken we de foto’s en helaas waren die op één na allemaal bewogen. Balen dat we geen goede foto’s hebben kunnen nemen.

We besloten om de volgende ochtend nog vroeger dan vroeg op te gaan om wellicht de laatste schildpadden van de nacht te spotten. Je moest dan voor zonsopgang opstaan, want zodra het licht wordt gaan de schildpadden weer naar zee. We moesten eigenlijk 6 uur op, maar wij zijn 5:15 (Ja wij … echt waar) opgestaan en naar het strand gelopen. Je kon links en rechts van het strandpad en wij kozen rechts. Helaas geen schildpad te zien. Dan maar naar de andere kant van het eiland waar we gisteren nacht de schildpad hadden gezien. Ook daar geen schildpad te zien. Teleurgesteld maar gaan ontbijten. Toen we klaar waren en naar buiten liepen kwamen we een Nederlandse familie tegen die riep dat ze vier schildpadden hadden gespot in de ochtend. Er was er nog één bezig met eieren leggen. Het was inmiddels licht en 30 min voordat we met de boot terug zouden gaan. Wij zijn dus als een gek weer naar het strand gegaan (dit was dus het eerste gedeelte alleen nu links in plaats van rechts).

De schildpad lag er nog en verder was er helemaal niemand behalve wij twee. We hebben super foto’s kunnen maken en de schildpad van eieren leggen tot aan het weer in zee gaan kunnen zien. We moesten wel even rennen om de boot te halen. Annelies had al vier keer geroepen dat we moesten opschieten, maar het was zo speciaal dat we er geen genoeg van kregen. Pas toen we een speedboot hoorden vertrekken, zijn we maar heel snel over het eilandje gaan rennen (wederom als een soort Usain Bolt). Onze boot lag er gelukkig nog en konden we mee weer terug naar Sandakan.