Kota Kinabalu Rainforest

Laat ik even terug gaan naar 2002/2003 toen ik een jaar was reizen in Singapore, Australië en Nieuw-Zeeland. Er heerste toen SARS in Azië en was iedereen bang om SARS op te lopen. Deze hysterie is toen een beetje langs mij heen gegaan en ik verbaasde mij toen enorm dat iedereen zo met mondkapjes op liep. Fast forward nu naar 2009 en ik ben weer in Azië en weer heerst er een ziekte die via de lucht opgelopen kan worden: H1N1 alias de Mexicaanse Griep. Weer loopt iedereen hier met mondkapjes op, doodsbenauwd om de griep op te lopen. Als je dan kijkt naar de markt voor ons hotel in Kota Kinabalu met alle zaken die daar verhandeld worden en de staat van hygiëne in de stad vraag ik mij af of ze zich niet beter daar zorgen om kunnen maken.

Kota Kinabalu is de eerste bestemming van ons in Borneo. Na een korte transfer (15 min) van het vliegveld staan we in Hotel Le Meridien. Dat ligt midden in het stadje en heeft een mooi zwembad met uitzicht op de Zuid Chinese zee. We hebben de eerste dag de stad verkend inclusief de beroemde nacht- en Filippijnse markt. De avond hebben we afgesloten met een diner aan zee. De volgende ochtend zijn we keurig op tijd opgehaald door onze gids en chauffeur en gingen we op weg naar Kundasang. Deze twee uur durende trip bracht ons door de Crocker Range wat een bergachtig gebied is met centraal de Mount Kinabalu.

In de middag hebben we het Kinabalu exhibition center bezocht en hebben we een kleine jungle trekking gemaakt rond het base camp van de berg. Was het nog droog toen we het center ingingen, toen we weg moesten voor de trekking kwam de regen met bakken uit de hemel. Onze eerste echte tropische regenbui was een feit. Nu weet je ook waarom ze het hier een RAINforest noemen. Annelies is altijd goed voorbereid en had poncho’s gekocht in Nederland en tevens had zij er op aangedrongen om de bergschoenen (of Afrika schoenen zoals Lie ze noemt) mee te nemen. Wij hebben ons dus in zo’n poncho gestopt en zijn naar het begin van de trail gelopen. We hebben denk ik 5 stappen gemaakt over glibberige rots en mos paadjes wanneer de gids mede deelt dat dit weer ideale omstandigheden zijn voor de gevreesde bloedzuigers, hier leeches genoemd. Vervolgens wij onze shirts in de broek en de broek in de sokken gestopt om te voorkomen dat ze naar binnen glippen.

De gids keek ons aan en riep: Dat maakt helemaal niets uit hoor ze zijn super snel en vinden altijd een weg naar de warme gedeeltes van je lichaam. (Oksels, tenen en de private delen) Ok vervolgens hebben we beiden weinig van de tocht meegekregen omdat het één keihard regende en twee wij alleen maar aan het kijken waren of er geen bloedzuigers op ons lichaam zaten. Op het einde nog een grondige check gedaan en we bleken bloedzuiger vrij. Al met al was de tocht wel een echte rainforest ervaring!