De afgelopen dagen

Het vorige verslag was van een paar dagen geleden, maar we hebben zo ontzettend veel meegemaakt dat het voelt als paar weken geleden. We zijn vanuit Kololo op weg naar Tzaneen gegaan. Dat gaat via het plaatsje Polokwane waar uit het niets en tussen niets een giga stadion staat. Dit werd gebruikt tijdens het WK van 2010. De echte verrassing van de dag kwam echter toen de vegetatie veranderde vanaf Haenertsburg de R71 naar Tzaneen. We gingen door de Magoebaskloof en dat was echt spectaculair. Dit is een tropisch regenwoud in Afrika, met bananen en thee plantages. Super steile wegen en bergen zo hoog dat je in de mist/wolken terecht kwam met de bijbehorende regen natuurlijk.

De scenery leek eerder op Canada of Nieuw Zeeland, dan op Zuid Afrika. Wij vonden het echt indrukwekkend. De wegen waren van de slinger bergwegen en op sommige stukken echt steil. Om de remmen te sparen moet je op de motor afremmen heb ik geleerd, maar op een gegeven moment begon het toch serieus te stinken in de auto. Ik weet nou niet of het de banden, de motor of de remmen waren, maar echt goed rook het niet. De auto heeft wat te verduren met ons.we bereikten Tzaneen veilig in ieder geval. Annelies heeft zich daar in het hotel meteen beloond met een bezoekje aan de spa. 's Avonds was er een kampuur voor een 30 tal Afrikaanse vrouwen die een workshop in de lodge deden. Ze gingen zingen en dansen op Afrikaanse manier. Julian vond dat leuk om mee te doen en bedacht een eigen Afrikaanse dans, wat onder luid gejuich ontvangen werd door de dames.

De volgende dag zijn weer door de kloof gegaan, maar nu de andere kant (de R528) kant. Vervolgens zijn we naar de volgende lodge gereden. We hadden in Kololo al een email gehad dat normale wegen naar de lodge onbegaanbaar waren, dus dat beloofde wat. Een paar meter van de normale weg begon de onverharde weg al met een bordje Blyde River Wildernis Lodge 6,5 km. Zes is geen dertig, maar ook deze weg was heel brak. Weer moest de auto het ontgelden en schraapte de bumper over de grond, raakten stenen de bodemplaat en moest de vering kuilen van een halve meter opvangen. De beloning was wel daar, want wat een mooie lodge op een nog mooiere lokatie. Echt een soort oase in de middle of nowhere. De lodge werd door een Nederlands meisje gemanaged. Ze was voor haar vriend naar deze plek geëmigreerd.

Zij raadde een boottocht aan over de Blyde River en dat was zeker de moeite waard. De volgende ochtend hier heen gegaan en wat een adembenemend uitzicht over de Blyde Canyon met tevens Krokodillen en nijlpaarden. In de middag zijn we naar het cheetah project gegaan. Dat is een opvang en breeding project wat begon als alleen voor cheetahs, maar waar ze nu ook wilde honden, leeuwen, savanah katten en nog meer bedreigde diersoorten hadden. Hier gingen we in een soort mini game drive over het terrein.

In de namiddag bij onze volgende lodge aangekomen. Daar was het normale pad naar de receptie alleen door de regen weggespoeld. We hadden geen idee hoe naar de receptie te komen, dus op een gegeven moment, maar bij een unit aangeklopt. Daar bleken twee Afrikanen te zitten die ons de wegwezen. Mooie was wat die vrouw als eerste tegen mij zei: sorry voor mijn kapsel maar ik verwachtte geen bezoek hahaha. Om bij de receptie te komen moesten we echt over een godverlaten land heen waar we steeds verder van de bewoonde wereld raakten. Geen pijlen, geen bordjes, niets. Na zeker 20min kwamen we dan bij receptie. Die man had al snel door dat de unit die wij eigenlijk geboekt hadden niets voor ons was en hij upgrade ons per direct naar een mooiere kamer. Na de big tour bekroop mij het gevoel dat dit een zogenaamde self catering lodge was, wat inhoud dat er geen restaurant is. Jahoor wij nul eten in huis terwijl we hier twee nachten zouden blijven. Gelukkig is de owner Wessel zeer flexibel en bood hij aan het ontbijt en het diner de volgende dag te regelen. We moesten die avond alleen dus even naar een restaurant.

Wij dus door het aarde donker door donker afrika op weg naar een restaurant. Dit was alles wat we beloofd hadden niet te doen, niet s avonds gaan rijden en al helemaal niet naar een restaurant in the middle of nowhere. Het ging echter prima en het restaurant was prima. Bleek een lokale pub met Afrikaanse locals. Prima gezellig en echt iets wat je als normale toerist niet meemaakt. We zijn veilig weer teruggekomen.

Vandaag naar Kruger geweest, maar dat vertel ik een andere keer weer.